’’Hier kom ik weg’’
Laatst luisterde ik een liedje van Daniel Lohues die mij inspireerde tot het schrijven van deze blog. Hij beschrijft in het liedje de liefde voor zijn roots. Nu ben ik geboren en getogen in Twente en ook al komt Lohues uit Drenthe en zingt hij ook in het dialect wat daar gesproken wordt, kan ik heel goed volgen wat hij hier beschrijft.
In het liedje gaat het over alles wat bekend is voor hem, hoe dingen lijken en klinken, maar vooral ook hoe het voelt. Hij beschrijft dat hij overal wel naar toe wil, maar het liefst toch weer teruggaat naar de plek waar hij vandaan komt.
Na het luisteren van het liedje moest ik in eerste instantie denken aan de term cultuur en daarbij samenhangend ook cultuurverschillen en die rol die taal daar in speelt.
Als ik aan iemand uit Noord of Zuid Holland vraag waar hij weg komt, kijkt iemand mij vooral heel vreemd aan. Ook moet ik direct denken aan het welbekende reclamefilmpje waarbij schaatsers vragen of ze het ijs op kunnen en er door een man op de brug wordt gezegd: ‘’It ken net’’. Taal kan zorgen voor een stuk onbegrip tussen mensen. Nu heb ik het hier vooral over welbekende dialecten van de Nederlandse taal, dit zijn er ongeveer 30. Naast de dialecten geeft een artikel op de website multicultureel opleiden aan dat er alleen al binnen de vier grote steden van de randstad meer dan 110 verschillende talen worden gesproken. Het is dus niet altijd makkelijk om elkaar goed te begrijpen.
Taal is slechts een onderdeel van het totale begrip cultuur, maar het is wel belangrijk om te realiseren dat er bijvoorbeeld voor sommige uitdrukkingen in een bepaalde taal of dialect geen vertaling is naar het Nederlands.
Naast het verschil in taal vind ik het ook mooi hoe in dit liedje het verlangen naar ‘’thuis’’ wordt omschreven. In onze multiculturele samenleving en dus ook binnen de onderwijsorganisaties zijn zoveel mensen en studenten met verschillende afkomsten, die dus waarschijnlijk ook allemaal een verschillend beeld/gevoel hebben bij wat voor hun thuis is. Wat voor iemand normaal klinkt, lijkt en voelt is heel persoonlijk en is maar net wat je gewend bent. Wat normaal is voor iemand is maar net hoe je er naar kijkt. Zoals in het liedje ‘’hier kom ik weg’’ ook mooi wordt omgeschreven dat je altijd ook met een ander perspectief ergens naar kunt kijken:
Jij woont hier ver vandaan, zeggen ze elders in het land
Dan zeg ik, insgelijks, u ook, a’j ’t zien van dizze kant!