‘Pieternel, er is een vacature beschikbaar en dat is echt iets voor jou’. Dit waren twee en half jaar geleden de woorden van mijn leidinggevende binnen de opleiding onderwijsassistent. Heel eerlijk gezegd had ik geen idee wat een docent-onderzoeker zou moeten doen en wat de functie precies in zou houden. Naar aanleiding van het zetje van mijn leidinggevende heb ik de vacature eens goed bekeken. Dit was het moment waarop ik voor het eerst het begrip Internationalisation@Home zag. Het begrip riep direct veel vraagtekens op en het lezen hierover was voor mij het begin van een reis door het practoraat binnen het ROC van Twente.
Het ROC van Twente is voor mij een fantastisch mooie plek om te werken en ik ga iedere dag met plezier naar mijn werk. Onze studenten zijn een prachtige doelgroep om iedere dag mee aan de slag te gaan. Ik verbaas mij echter wel over de ‘eilandjes-cultuur’ binnen de organisatie. In één van mijn functioneringsgesprekken moest ik een antwoord geven op de vraag of ik binnen de cultuur van het ROC van Twente pas. Deze vraag is naar mijn idee niet met een ja of nee te beantwoorden. De afgelopen jaren ben ik bij twee colleges werkzaam geweest en beiden hebben een totaal eigen cultuur en werkwijze.
Het practoraat biedt voor mij een mooie kans om bruggen te bouwen tussen de verschillende opleidingen en colleges. Kijk alleen al naar de diversiteit binnen ons team. De vier docent-onderzoekers komen uit drie verschillende colleges en ze geven allemaal op verschillende opleidingen les. Tijdens onze gesprekken komen de overeenkomsten, maar ook de verschillen tussen opleidingen heel duidelijk naar voren. De vakken waarin we lesgeven en de structuur van de opleidingen lopen uiteen. Eén ding hebben we echter gemeen, de passie voor onze studenten en het vak. Het practoraat biedt mij de kans om met verschillende blikken naar onze organisatie te kijken, waardoor mijn eigen visie zich kan ontwikkelen.
Ik vind het persoonlijk heel gaaf om de organisatie waarbinnen we zo graag werken eens door een andere bril te bekijken. We zien nieuwe gezichten en we horen nieuwe verhalen en hopelijk lukt het ons om uiteindelijk bruggetjes te vormen. Zelf ben ik werkzaam aan de Thorbeckelaan. Dit is een kleine locatie, met slechts een paar opleidingen. Ondanks de kleinschaligheid van de werkplek, is er een heleboel ruimte om relatief anoniem door het gebouw te bewegen. We werken als opleidingen naast elkaar in plaats van met elkaar en we eten onze lunch naast elkaar in plaats van samen. Voor het practoraat zijn we in het kader van Internationalisation@Home nu bezig met een samenwerking tussen inburgering en onderwijsassistent. Een project dat we hopelijk samen en met elkaar mogen dragen. Het eerste kleine bruggetje binnen de Thorbeckelaan is gevormd. Een bruggetje om van elkaar te leren en elkaar te inspireren.
